Thursday, September 5, 2013

Luuk Adında Bir Köpek-A Dog Named Luuk




Fotoğraftaki köpek belediyeler tarafından şehir dışına atılan binlerce köpekten biri. Açlık ve susuzluktan bir süre sonra bu hale geliyorlar. Onu belediyelerin köpekleri attıkları alanlardan birinde bulduk. Dermansız yerde yatıyordu. Dev bir kangaldı, tüyleri tamamen dökülmüş, kemikleri dışarı fırlamıştı. Aldık, SHKD barınağına getirdik, tedaviye başladık. Adını Luuk koyduk.

Mahalleden bir kişinin telefonla belediyeyi araması ile başlıyor bu korkunç yolculuk. Ekipler geliyor, köpeği alıyor.  Kısırlaştırıyor ya da kısırlaştırmıyor, şehir dışına, ormana, otobana artık hangisi ekiplerin kolayına gelirse atılıyor. Korku, panik, geri dönme çabası. Otobanda bir araba çarparsa bu ıstırap  bitiyor. Yoksa devam ediyor, açlık, susuzluk, perişanlık,  hastalık.  Katliamın en korkuncu yaşanıyor.  Uzatmalı bir ölüm yolculuğu.  Kimsenin umurunda değil.  Belediyeye telefonu açan kişi merak etmiyor mahalledeki köpeğin nereye götürüldüğünü. Belediye ekipleri umursamıyor ormana attıkları köpeğin başına neler gelebileceğini. Herkes işine geri dönüyor. Hiçbir şey olmamış gibi hayat devam ediyor. 
 
A Dog Named Luuk

The dog in the picture is one of the thousands that are dumped out of the city by municipalities. They turned out to be like this from hunger and thirst. We found this, whom we named Luuk, in one of the dump areas of municipalities. He was lying still like dead.  He was a huge Kangal, all his fur lost, his bones protruding out. We took him to SHKD shelter and started treatment. 

This horrible journey starts with one person in the neighborhood calling the municipality. The teams come and take the animal. He is either neutered and sometimes not and dumped out of the city, in forests, highways, whichever is easier for the teams to reach. Fear, panic, natural instinct to go back home. This horror ends if a car or truck hits him on the highway. Otherwise it continues with hunger, thirst, misery, disease. This is the worst form of massacre. It is a prolonged death. Nobody cares. The person who has called up the municipality asking for the dog to be taken from his neighborhood is not curious about where the dog is taken. The municipality teams don’t bother about the dog they dumped in a place where he doesn’t have any chance to find food or water. Everybody is back to his work. Life goes on like nothing has happened.

 

 

 

No comments: